O‘zbekiston Respublikasi Qishloq хo‘jаligi vаzirligi

Ko‘chatlar asosan bahor yoki kuz faslida ekiladi, lekin bahorda ekish ildiz otishi uchun qulayroq. Har bir daraxt orasida kamida 4-6 metr masofa qoldirish kerak. Xurmo qurg‘oqchilikka chidamli bo‘lsa-da, ayniqsa, dastlabki yillarda muntazam sug‘orish talab etiladi. Vegetatsiya davrida har 10-15 kunda sug‘orish tavsiya etiladi, mevalar pishish davrida esa tuproq namligini me’yorda ushlab turish lozim.

Xurmo daraxti baland bo‘lib o‘sadi, shuning uchun hosilni oson terish uchun uning shoxlarini shakllantirish muhim. Qish yoki bahorda qurigan va ortiqcha shoxlar kesilib, daraxtning pastki shoxlari saqlanadi. O‘g‘itlash ham hosildorlikka katta ta’sir ko‘rsatadi: bahorda azotli o‘g‘itlar, hosil yetilayotganda fosfor va kaliy, kuzda esa organik o‘g‘itlar qo‘llaniladi.

Haddan tashqari namlik kulrang chirish va meva chirishiga olib kelishi mumkin, shuning uchun ortiqcha sug‘orishdan saqlanish lozim. Zararkunandalardan o‘rgimchak kana va mevani teshib yeyuvchi hasharotlar ko‘proq uchraydi. Ularni nazorat qilish uchun insektitsidlar, feromon tuzoqlari va mexanik usullardan foydalanish tavsiya etiladi.

Xurmo odatda kuzning oxiri yoki qishning boshida yig‘ib olinadi. Mevalarni uzoqroq saqlash uchun ularni +0...+5°C haroratda, quruq va salqin joyda saqlash lozim. Ayrim navlar yaxshi sharoitda qishda ham yangiligini saqlaydi. To‘g‘ri yondashuv va puxta agrotexnik tadbirlar orqali yuqori sifatli xurmo yetishtirish mumkin.